Będzie lepiej i coraz lepiej? - prezentacja Kolekcji II białostockiej Galerii Arsenał
Tytuł wystawy został zaczerpnięty z jednej z prac znajdujących się w kolekcji Galerii Arsenał – neonu Ryszarda Grzyba. To optymistyczne hasło stało się punktem odniesienia dla refleksji artystów – głównie polskich, ale też ze wschodu oraz południa Europy. Wszystkie prezentowane prace powstały w XXI wieku, gdy najtrudniejszy okres transformacji ustrojowej Polska miała już za sobą. Klimat społeczny wydawał się wówczas przesycony nadzieją na szybką modernizację państwa i przesunięcie w kierunku Europy Zachodniej. Jednakże w swych dyskursach artyści przypominali bolesne wydarzenia z przeszłości, podkreślali wagę sporów symbolicznych – lekceważonych we współczesnym społeczeństwie – oraz snuli pozbawione optymizmu wizje przyszłości.
Od 6 października 2016 do 17 listopada 2016
Otwarcie godz.: 18:00
Kuratorka: Maria Rubersz
Miejsce: Galeria Arsenał, ul. A. Mickiewicza 2, Białystok
Artyści: Vahram Aghasyan, Anna Baumgart, Kuba Bąkowski, Rafał Bujnowski, Hubert Czerepok, Łukasz Gronowski, Ryszard Grzyb, Elżbieta Jabłońska, Zhanna Kadarova, Katrzyna Kozyra, Zbigniew Libera, Deimantas Narkevicius, Aleksandra Polisiewicz, Slavs and Tatars, Marek Sobczyk, Slaven Tolj, Julita Wójcik, Piotr Wyrzykowski
Prezentowane na wystawie prace z Kolekcji II Galerii Arsenał to często dzieła ikoniczne, które w dzisiejszej rzeczywistości, pełnej napięć i niepewności, wybrzmiewają na nowo. Przykładami niech będą tu rzeźba Kobieta w masce Anny Baumgart, przedstawiająca ofiarę zamachu terrorystycznego w londyńskim metrze w 2005 r., czy fotografie Katarzyny Kozyry (Krzysztof Czerwiński II), swoją treścią zadające pytania o rolę miłosierdzia w sytuacji konfliktów z napięciami religijnymi i kulturowymi w tle.
Większość mówiących o przyszłości prac z kolekcji Arsenału to dystopie. Instalacja rzeźbiarska Chłopiec i jego pies Kuby Bąkowskiego czy wykonane w kijowskim metrze fotografie Piotra Wyrzykowskiego (Polowanie na człowieka) są wizjami z gatunku science fiction, jednak zawierają też w sobie złowieszczy ładunek realizmu. Inne prace traktują o niepowodzeniu projektów niosących nadzieję na modernizację, jak choćby wideo Energy Lithuania litewskiego artysty Deimantasa Narkevičiusa.
Obrazu wystawy dopełniają prace autotematyczne. Wskazują na historię, w której sztuka padała ofiarą najróżniejszych systemów politycznych. Przepełniona humorem Modernistka Julity Wójcik może być czytana jako gorzka refleksja na temat utopijnego i naiwnego w gruncie rzeczy konstruowania przyszłości przez artystów. Inne dzieła, choć odnoszą się do konkretnych wydarzeń, mają bardziej uniwersalną wymowę. Wideo Huberta Czerepoka Lux Aeterna jest przepełnione odniesieniami estetycznymi i symbolicznymi. Opowiadając o tragedii na wyspie Utøya, jest równocześnie refleksją na temat sztuki, która z kategor ii takich jak podniosłość łatwo może ześlizgiwać się w obszary owładnięte obłędem absolutyzacji samej siebie.
Wystawa „Będzie lepiej i coraz lepiej?” jest w dużym stopniu reakcją na atmosferę ostatnich miesięcy, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Przywołuje bardzo aktualny, czasami wręcz profetyczny głos artystów, którzy często reagują na wydarzenia społeczne wbrew dominującym narracjom, problematyzują kwestię symboli w przestrzeni publicznej oraz mniej lub bardziej odległą historię. Nie pomija również roli, jaką pełnią wypowiedzi artystów oraz konsekwentnie budowane kolekcje sztuki współczesnej.
