Wiesław Kazenecki
Urodził się 10 stycznia 1939 roku w Białymstoku. Zmarł 1 lutego 1989 roku. Poeta, prozaik. Debiutował w 1959 r. Publikował m.in. na łamach „Kameny”, „Kontrastów” i „Poezji”. Jego pierwsza książka „Kamień na kamieniu” (1964) przypadła na czasy tzw. polskiej małej stabilizacji. Prawdziwym sukcesem poety okazał się jednak dopiero wydany w 1969 roku tomik „Portret z nagonką”. Krytycy pisali wówczas, że jego wiersze były „świadectwem zmagania się współczesnego poety z zachłanną rzeczywistością, która dawno utraciła swój wymiar etyczny”. Wydano także: „Pejzaże sumienne” (1974), „Cały czas w orszaku” (1978), „Stwórca i kat” (1982), „Śmierć uśmiechu Giocondy” (1983), „Koniec epoki barbarzyńców” (1986 - na prawach rękopisu, 2000), „Na powódź i na wiatr” (1986). Pośmiertnie zaś ukazały się m.in. jego „List na srebrne wesele” (1989), „Wiersze ostatnie” (1991), „Wiersze” (1994), „Listy Wiesława Kazaneckiego do Wilhelma Przeczka” (2000), „Oswoić szczura w Berlinie Zachodnim (zapiski 14 dni października 1987 roku)” (2001). Więcej.

****

Jeżeli myślisz o kraju,
gdzie ludziom śnią się pieśni niepokorne
i czarne woalki nad twarzami kobiet
i jaskółki sztandarów,
tuż nad ziemią,
wróżące burzę i krew,
myślisz o Polsce.

****

Od kilku lat Prezydent Miasta Białegostoku przyznaje Nagrody Literackie im. Wiesława Kazaneckiego. Publikacje nominowane do tej nagrody na najlepszą książkę roku 2005 to: Skrzydła nad Transylwanią” Marty Cywińskiej, „Duszna Górka” Marcina Kruhleja oraz „Zasuszone letnie deszcze” Justyny Rożko. Więcej.