Lech Krzysztof Paprzycki
Urodził się 14 kwietnia 1947 r. w Warce. Studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim ukończył w 1970 r. Pracę magisterską pisał na temat dyrektyw sądowego wymiaru kary w kodeksie karnym z 1932 r. i 1969 r. W latach 1970 - 72 odbył aplikację w okręgu Sądu Wojewódzkiego dla woj. warszawskiego w Warszawie. W latach 1972 - 1973 był asesorem, w latach 1974 - 1976 sędzią w Sądzie Powiatowym, a następnie Rejonowym w Grodzisku Mazowieckim. W latach 1976 - 1980 był sędzią i wiceprezesem Sądu Rejonowego w Pruszkowie, a następnie do 1990 r. sędzią Sądu Wojewódzkiego w Warszawie. Do 1 lipca 1990 r. był adiunktem w Instytucie Problematyki Przestępczości w Warszawie, z czego musiał zrezygnować wobec powołania na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego. Od dnia 25 marca 1999 r. pełni funkcję prezesa Sądu Najwyższego kierującego pracami Izby Karnej.

W 1984 r. uzyskał stopień doktora nauk prawnych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Tematem pracy doktorskiej był zakaz działalności zawodowej w ujęciu prawa karnego. Ponadto jest autorem wielu prac publikowanych w kraju i zagranicą dotyczących m.in. kwestii dowodu z opinii biegłych psychologów i psychiatrów w postępowaniu karnym.

Lech K. Paprzycki jest aktywnym członkiem organizacji krajowych i zagranicznych m.in. Towarzystwa Badawczego Prawa Europejskiego, Międzynarodowej Komisji Prawników z siedzibą w Genewie, Fundacji Prawa Wykonawczego, Stowarzyszenia Parlamentarzystów na Rzecz Afryki oraz członkiem założycielem Polskiej Platformy Bezpieczeństwa Wewnętrznego.