Urodził się 6 czerwca 1929 roku w Brudzewicach w województwie kieleckim.

Ukończył wydział dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim, po czym rozpoczął pracę w prasie. W końcu lat 60. został redaktorem naczelnym tygodnika „Zarzewie”, skierowanego do młodzieży wiejskiej, a następnie „Nowej Wsi”.

W roku 1975 przyjechał do Białegostoku, gdzie objął stanowisko naczelnego redaktora „Gazety Współczesnej”. Dał się poznać jako rzetelny redaktor oraz sprzymierzeniec młodych, buntowniczo nastawionych dziennikarzy. W latach 1980 - 81 gazeta stała się jednym z najodważniejszych pism; przez działaczy partyjnych została zaliczona - wraz z „Życiem Warszawy”, „Gazetą Krakowską” i „Głosem Wybrzeża” - do ośrodków kontrrewolucji, zagrażających ładowi partyjnemu i sojuszom. Przez cały rok 1981 trwały próby rozwiązania zespołu. Socha złożył w końcu rezygnację ze stanowiska, a było to tuż przed stanem wojennym. Po 13 grudnia 1981 roku połowa redakcji „Gazety Współczesnej” – 18 osób – została pozbawiona pracy. Zemsta aparatu partyjnego dosięgła Jana Sochę w Warszawie, gdzie był zastępcą redaktora naczelnego „Gromady – Rolnika Polskiego”. Sąd partyjny wymierzył mu karę, stracił ponadto stanowisko, choć pozostał w zawodzie, w dziale listów. W wolnej Polsce dochował wierności swoim zainteresowaniom i pasjom: redagował kolejne pisma rolnicze (czasem społecznie, bo brakowało pieniędzy): „Plon”, „Nowoczesne Rolnictwo”, „Pszczelarza Polskiego”. Działał aktywnie w Towarzystwie Uniwersytetów Ludowych.

W ostatnich latach wydał książkę wspomnieniową „Od chłopa do pana”, za którą w 2014 roku otrzymał nagrodę im. Glogera. Często odwiedzał przyjaciół w Białymstoku. Był czynny do ostatnich chwil, ciesząc się dobrym zdrowiem i fenomenalną pamięcią.

Pogrzeb odbędzie się we środę 13 kwietnia o godz. 15 na Cmentarzu Komunalnym Północnym (Bielany) w Warszawie.