- Zdecydowałem się wziąć udział w tej społecznej inicjatywie, ponieważ uważam, że jest bardzo potrzebna. Pozwala wśród mieszkańców przywracać pamięć o poległych żołnierzach, walczących o wolność naszej Ojczyzny - powiedział Mariusz Nahajewski.

W podziękowaniu za wolność 

Z inicjatywą wyszło Stowarzyszenie Grupa Wschód, na co dzień opiekujące się mogiłami na białostockim cmentarzu farnym. Pierwotnie akcja miała rozpocząć się w piątek (5.06) po południu, ale w porządkach przeszkodził deszcz. W sobotę (6.06) zjawiło się kilkudziesięciu wolontariuszy, którzy przyszli pomóc. Oprócz członków Grupy Wschód, to harcerze, pasjonaci historii, ludzie dobrej woli, którzy dostrzegli potrzebę, by wziąć sprawy w swoje ręce i pomóc. Mimo, że nie mogli tu prowadzić prac renowacyjnych, to czyścili ręcznie mogiła po mogile, czcząc w ten sposób pamięć i oddając hołd poległym.

- Tyle, ile możemy, tyle zrobimy - zaznaczył Andrzej Bieluczyk ze Stowarzyszenia Grupa Wschód. I dodał: - To jest pamięć o tych, co polegli. Mija 100 lat odkąd toczyła się wojna polsko-bolszewicka. Ci żołnierze tu właśnie ginęli, na terenie miasta, więc jako białostoczanie dziękujemy im w taki sposób.

Żywa lekcja historii

Bardzo chętnie w akcji uczestniczyła białostocka młodzież. Przyznali, że była to dla nich żywa lekcja historii w terenie. Dzięki temu, wydarzenia sprzed wieku stały się im bliższe. - Przyszłam dzisiaj tutaj, bo uważam, że o to miejsce trzeba dbać. Ci żołnierze polegli w walce o miasto, w którym dzisiaj mieszkam. Myślę, że jesteśmy im to winni - podkreślała Julia z 1. Parafialnej Drużyny Harcerskiej „Faustyna”.

Po raz pierwszy społeczne sprzątanie grobów na Cmentarzu Wojskowym w Białymstoku odbyło się w 2018 r.

***

Białostocki cmentarz przy ul. 11 Listopada to miejsce wymykające się schematom. Obok siebie leżą tu polegli z wojny polsko-bolszewickiej, II wojny światowej i późniejszych bratobójczych walk lat 40. i 50. Swój wieczny spoczynek znaleźli tu zarówno Polacy, jak i Rosjanie. To, w połączeniu z formą i treścią niektórych nagrobków, stanowi o wyjątkowości tego miejsca.

Anna Augustynowicz
fot. Małgorzata Sawicka