Miasta w czterech województwach wschodniej Polski, trzy spektakle i jedna idea: ukazać młodym ludziom piękno żywego słowa Adama Mickiewicza – tak w skrócie można opisać cykl prezentacji Teatru Wierszalin realizowany jesienią tego roku pod hasłem „Objazd mickiewiczowski – wzorem Reduty”.

Reduta Osterwy

Projekt nawiązuje do idei upowszechniania teatru i kultury polskiej, jaka przyświecała wyprawom organizowanym w dwudziestoleciu międzywojennym przez Redutę – pierwsze polskie laboratorium teatru. Zespół, stworzony przez Juliusza Osterwę i Mieczysława Limanowskiego, pioniersko postawił sobie za cel dotrzeć do miast i miasteczek całego kraju z najlepszymi spektaklami, opartymi na polskich tekstach. Pierwszą wyprawę odbył w 1924 roku na Kresach Wschodnich.

Dziś Teatr Wierszalin, biorąc za wzór Redutę, oferuje szerokiej publiczności, w szczególności młodzieży, możliwość żywego kontaktu z dziełami, kształtującymi poczucie tożsamości narodowej. Trzy spektakle w reżyserii Piotra Tomaszuka, oparte na twórczości Adama Mickiewicza: „Dziady – Noc Pierwsza”, „Dziady – Noc Druga” oraz „Wykład” na podstawie „Ksiąg narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego”, będzie można zobaczyć w październiku i listopadzie na małych i dużych scenach wschodniej Polski.

Założony i kierowany przez Mieczysława Limanowskiego i Juliusza Osterwę, łączył pionierskie poszukiwania laboratoryjne i działalność pedagogiczną (Instytut Reduty) z przygotowywaniem przedstawień, okresowo funkcjonując jako stały zespół repertuarowy. Tworzył środowisko ideowe obejmujące nie tylko aktualnych i dawnych członków zespołu, ale także różnego rodzaju sojuszników, zwolenników i sympatyków. Celem Reduty było praktyczne stworzenie polskiego stylu teatralnego.

„Dziady – Noc Druga”

Obsada:
W roli Konrada - Rafał Gąsowski
W rolach współwięźniów:
Dariusz Matys – ksiądz Piotr, Senator
Monika Kwiatkowska – Pani Rollinson
Sylwia Nowak/Katarzyna Wolak – Ewa
Mateusz Stasiulewicz – Diabeł
Vitalij Kuprianov/Adam Milewski – Diabeł
W roli Guślarza - Piotr Tomaszuk

- Przeczytać Mickiewicza – to jedno. Zrozumieć Mickiewicza – to drugie. Ale usłyszeć Mickiewicza, to coś jeszcze zupełnie innego. Osobiście, po dwóch latach spędzonych na pracy nad „Dziadami”, mam wrażenie, że są one wielką partyturą. Ta muzyka ukryta jest w słowach, to requieum dedykowane męczennikom „narodowej sprawy” - mówi Piotr Tomaszuk, dyrektor Wierszalina.

źródło: Teatr Wierszalin
(oprac.aa)