Bernstein wykształcił własny język kompozycji, który wyróżniał się eklektycznością: były w nim i elementy jazzu, i muzyki żydowskiej (np. Symfonia nr 3 „Kadysz”), wpływy Aarona Coplanda, Dymitra Szostakowicza, Igora Strawińskiego czy George’a Gershwina. Jak wiele jego utworów, „West Side Story” był pomostem między muzyką poważną a popularną. Mroczny temat, a zwłaszcza położenie akcentu na problemy społeczne, w połączeniu z wyrafinowaną muzyką i rozbudowanymi scenami tanecznymi sprawiły, że „West Side Story” stał się ważnym punktem zwrotnym na amerykańskiej scenie musicalowej.

W ubiegłym roku obchodziliśmy 80. rocznicę śmierci „króla jazzu”, George’a Gershwina, w którego muzyce można znaleźć elementy jazzu, muzyki murzyńskiej, współczesnych tańców, a to wszystko połączone z muzyką określaną mianem „poważnej”. „Amerykanin w Paryżu” wykorzystuje orkiestrę symfoniczną powiększoną o czelestę, saksofony i... klaksony samochodowe. Na premierę w Carnegie Hall sprowadzono specjalnie w tym celu z Paryża klaksony w postaci rogów. Słuchacz razem z Gershwinem spaceruje ulicami Paryża niczym modernistyczny flaner; czuje się jak amerykański turysta, wsłuchując się w dźwięki ulicy i chłonąc francuski klimat. „Błękitna rapsodia” to najbardziej znana kompozycja Gershwina. Tytułem nawiązuje do tradycji amerykańskiego bluesa. Bezpośrednia muzyka przekazywała prostolinijną opowieść pełną smutku i tęsknoty; wywodząca się z afroamerykańskiej społeczności USA, tak zwanego głębokiego południa, nawiązuje do muzyki gospel, wokalnych zaśpiewów, które towarzyszyły czarnoskórym niewolnikom w pracy, czy do takich przejawach folkloru, jak kołysanki czy opowiadań włóczęgów. W latach 40. schemat bluesowy został zaadaptowany przez jazz, stając się w nim istotnym nurtem. „Błękitna rapsodia”, napisana na fortepian solo i jazz band, łączy elementy muzyki klasycznej z jazzowymi efektami.

Zapraszamy!

KONCERT SYMFONICZNY

5 STYCZNIA 2018

SALA KONCERTOWA | UL. PODLEŚNA 2 | GODZ. 19.00

Leonard Bernstein (1918–1990)

Suita z musicalu „West Side Story”

Prologue (Allegro moderato)

Somewhere (Adagio)

Scherzo (Vivace e leggiero)

Mambo (Meno presto)

Cha-cha (Andantino con grazia)

Meeting Scene (Meno mosso)

Cool. Fugue (Allegretto)

Rumble (Molto allegro)

Finale (Adagio)

George Gershwin (1898–1937)

„Amerykanin w Paryżu”

George Gershwin

„Błękitna rapsodia”

Adam Makowicz (ur. 1940)

Composition No. 20

Adam Makowicz

„Early June in Central Park”

Fryderyk Chopin (opr. Adam Makowicz)

Preludium nr 4

Adam Makowicz

„From My Past”

Fryderyk Chopin (opr. Adam Makowicz)

Preludium nr 7

Adam Makowicz

„Living High in Manhattan”

Orkiestra Opery i Filharmonii Podlaskiej

Mirosław Jacek Błaszczyk dyrygent

Adam Makowicz fortepian

MIROSŁAW JACEK BŁASZCZYK

Ukończył z odznaczeniem studia w Akademii Muzycznej w Katowicach, gdzie kształcił się w klasie dyrygentury K. Stryi. W 1993 r. dzięki stypendium American Society for Polish Music pogłębiał umiejętności dyrygenckie w Los Angeles. W 1986 r. został dyrektorem artystycznym Państwowej Orkiestry Symfonicznej w Zabrzu, a w 1990 r. dyrektorem naczelnym i artystycznym Państwowej Filharmonii w Białymstoku, z którą odbył tournée po USA (1995; m.in. nowojorska Carnegie Hall). Przez dwa sezony był dyrektorem naczelnym i artystycznym Filharmonii Poznańskiej (1996). W latach 1998–2013 dyrektor artystyczny, od roku 2013 dyrektor Filharmonii Śląskiej im. H.M. Góreckiego w Katowicach. Od 1999 r. dyrektor artystyczny i juror Międzynarodowych Konkursów Dyrygentów im. G. Fitelberga w Katowicach. Od 2017 r. szef artystyczny Polskiej Orkiestry „Sinfonia Iuventus”. W latach 2010–2016 dyrektor artystyczny II Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego w Toruniu. W 2011 r. objął stanowisko przewodniczącego jury VIII Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. W. Lutosławskiego w Warszawie. Przewodniczący jury VI Ogólnopolskiego Konkursu Młodych Dyrygentów w Białymstoku (2016). Koncertuje na wszystkich estradach w kraju (z Filharmonią Narodową na czele) i za granicą (m.in. Albania, Austria, Białoruś, Chiny, Czechy, Francja, Hiszpania, Irlandia, Japonia, Kanada, Korea Południowa, Litwa, Łotwa, Maroko, Meksyk, Niemcy, Portugalia, Słowacja, Słowenia, Szwecja, Tunezja, Ukraina i USA). Z zespołami Filharmonii Śląskiej nagrał kilkadziesiąt płyt. „Górecki. Mikołaj/Henryk Mikołaj” (DUX 0924) nominowana była do Fryderyka 2013. Ma na swoim koncie wiele prawykonań. Filharmonicy śląscy pod jego batutą byli pierwszymi w Polsce wykonawcami IV Symfonii „Tansman. Epizody” H.M. Góreckiego, zamykając cykl światowych prawykonań tego utworu (2014/2015 Londyn – Los Angeles – Amsterdam – Łódź/Katowice). Jako drugie na świecie w 2016 r. wykonanie to wydano na CD. W 2017 r. ukazała się płyta z II Symfonią „Kopernikowską” H.M. Góreckiego pod jego batutą. Jest kierownikiem Katedry Dyrygentury Symfoniczno-Operowej w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach. 7 sierpnia 2012 r. prezydent RP B. Komorowski nadał artyście tytuł profesora sztuk muzycznych. Od 2017 r. kierownik artystyczny Opery i Filharmonii Podlaskiej.

ADAM MAKOWICZ

Legenda jazzu, mistrz improwizacji, wybitny pianista, a także kompozytor. Urodził się w 1940 r. na Śląsku Cieszyńskim. W 1946 r. z rodzicami powrócił do Polski. Pierwszych lekcji udzielała mu matka, pianistka i śpiewaczka. Trafił do szkoły dla dzieci uzdolnionych muzycznie, a następnie do klasy fortepianu wybitnego nauczyciela, prof. K. Szafranka. Choć w latach 50. w Polsce jazz był niemile widziany, artystę zafascynował. Porzucił szkołę, w poszukiwaniu początków własnej drogi artystycznej trafił do krakowskiego klubu jazzowego Helicon. W 1962 r. założył grupę Jazz Darings, pierwsze europejskie combo jazzowe. Współpracował z J. Muniakiem, T. Stańką, A. Kurylewiczem, Z. Namysłowskim, U. Dudziak, W. Młynarskim. Wiele lat uświetniał warszawskie Jazz Jamboree. W 1977 r. z rekomendacji B. Goodmana oraz W. Conovera (na którego programie radiowym „Music USA, Jazz Hour” się uczył), legendarny producent J. Hammond zaprosił go na tournée w USA. W tym czasie nagrał solową płytę „Adam” (CBS Columbia). Od 1978 r. mieszka w USA. Grał w Carnegie Hall (pierwszy jego solowy występ tam był udziałem w koncercie poświęconym zmarłemu sześć miesięcy wcześniej E. Garnerowi) i klubie Cookery w Greenwich Village czy na Festiwalu Jazzowym w Newport w Rhode Island. Był solistą orkiestr i zespołów kameralnych, dzielił scenę z największymi muzykami, m.in. B. Goodmanem, H. Hancockiem, E. Hinesem, F. Hubbardem, S. Vaughan, T. Wilsonem, G. Shearingiem, G. Mrazem, A. Fosterem, J. DeJohnettem, Ch. Hadenem. Po wprowadzeniu w Polsce w 1981 r. stanu wojennego, wraz z innymi polskimi artystami z USA wziął udział programie TV zainicjowanym przez prezydenta R. Reagana „Żeby Polska była Polską”, co na kilka lat uniemożliwiło mu powrót do kraju, od 1989 r. regularnie odwiedzanego. Bardzo wysoko oceniono jego duet z L. Możdżerem w Carnegie Hall we wrześniu 2004 r., z którego nagranie zostało uhonorowane Platynową Płytą EMI Music. W repertuarze ma też interpretacje muzyki klasycznej, szczególnie F. Chopina (wspólnie z K. Jabłońskim czy S. Drzewieckim występował z programem „Chopin klasycznie i na jazzowo”, wydał też pierwszą w USA płytę poświęconą muzyce Chopina w interpretacji jazzowej). Uhonorowany m.in. Komandorskim Krzyżem Zasługi i Złotym Medalem „Zasłużeni Kulturze – Gloria Artis”. Wywiad z artystą autorstwa M. Strasza został opublikowany przez PWM („Grać pierwszy fortepian. Rozmowy z Adamem Makowiczem”, 2011).